Cześć Ci Brigantia, Królewska córo
Wielka Niebiańska Królowo
Woźnico Rydwanu
Złota świetlisty płomieniu
Ognistych strzał strzelcu
O doskonałym celu
Każdego dnia gdy śpiewam ku czci twojej
Nie zostanę zabity
Nie będę prześladowany
Nie zostanę uwięziony
Nie zostanę zraniony
Nie będę opuszczony
Żadna ziemska siła nie pogrzebie mnie
Żadna ognista siła mnie nie spali
Wodnista śmierć nie przyjdzie do mnie
Żaden wiatr nie ugnie mojej woli
Pod Brigantii chorągwią
Twa włócznia mą ochroną
W ciemnych godzinach przed świtem
Wytrwam, wytrwam
Chwała Brigantii
Dla wielu z nas Imbolc to pora czczenia celtyckiej Bogini, której imiona znamy ze starożytnych inskrypcji oraz z panoplii chrześcijańskich świętych, do której została ona zasymilowana. To szkocka Bride, irlandzka Brigid, bretońska Berc’hed, Brigantia w Brytanii i Galii. Podobnie jak wszystkie Wielkie Boginie, jest ona czczona w różnych aspektach. Jest łagodną uzdrowicielką, bardką, patronką kreatywności i rzemieślnictwa. To także bogini wzywana przez wojowników i wojowniczki, którzy w swych rydwanach zmierzają na pole bitwy. Zdarza się, że zwracamy się do Bogini wojowniczki i być może to właśnie w tym aspekcie potrzebujemy jej teraz.
Cienie Wodnika
Znajdujemy się w pierwszej dekadzie Ery Wodnika, trwającej tylko dwa tysiące lat, zaledwie „miesiąc” w cyklu Wielkiego Roku. Dwadzieścia lat temu, Murray Stein, jungowski analityk, napisał:
W takich momentach zbiegają się historia i mit, a strach i oczekiwania wzmagają się. Gdy zmiany znacznie przyspieszają, okazuje się, że nikt, nawet ci z najszybszymi sieciami komputerowymi, nie może zarejestrować ogromnej ilości detali, nie mówiąc już o kontrolowaniu ich. Czas przyspiesza jak wezbrana rzeka, naszym przeznaczeniem rządzą siły, będące poza naszym zrozumieniem, niemożliwe do kontrolowania. Koniec i początek wypadają w tym samym momencie. (Stein, 1998)
W tym roku, gdy słońce wchodzi w astrologiczny znak Wodnika, wstrząsy w mikrokosmosie zbiegają się z większymi wstrząsami, związanymi ze zmianą Eonu. Świat wziął głęboki wdech, patrząc jak Ameryka wybierała swojego nowego lidera. W XX wieku, gdy w świecie ezoterycznym po raz pierwszy mówiło się o świcie Ery Wodnika, myślano, że przyciągnie on wszelkie pozytywne własności tego znaku. Mieliśmy nadzieję na Erę Humanizmu, w której istoty ludzkie uświadomią sobie znaczenie wyjątkowości i autonomii każdej jednostki, połączonej ze zrozumieniem naszych głębokich wzajemnych powiązań. Carl Jung pisał o nieświadomości zbiorowej, grupowym umyśle całej ludzkości. Czekaliśmy na nowy świt tej głębszej i szerszej świadomości, która pomogłaby nam przekroczyć bariery podziałów i nabrać poczucia tego, jak każde z nas jest komórką w większej całości.
Narodzinom towarzyszą jednak bóle porodowe. Na początku tego trwającego dwa tysiące lat cyklu, doświadczamy nie tylko nadziei Wodnika, ale także jego cienia. Każda Era ma swój cień, tak samo jak posiada go każde z nas. Era, która przeminęła była Erą Ryb, mającą nauczyć nas uniwersalnej miłości, ale jej cień stał się negatywną stroną Panny. Ideały nauczycieli duchowych stały się skodyfikowanymi tekstami i zasadami. W ludzkim umyśle zrodził się konflikt między duchem a materią, duszą a ciałem, duchowością a seksualnością. W obecnej erze chcemy obalić zasady i wyzwolić ciało, ale teraz przychodzi nam się zmierzyć z cieniem Wodnika. To król tyran, negatywna twarz Lwa. Na całym świecie ludzie porzucają demokratyczną wizję wolnych istot ludzkich, posiadających zbiorową odpowiedzialność za rządzenie. Zamiast tego, ludzie oddają swoją autonomię kreującym strach dyktatorom, którzy chcą nas podzielić i rządzić nami.
Jak możemy odpowiedzieć na te nowe wzywania i kryzys jako poganie?
Na szczęście mamy wielu bogów. Bogów pokoju i wojny, pasji i rozsądku, ochrony i ataku. Dobrze jest w tej erze wybrać na swe bóstwa te, które inspirują nas do właściwych działań, właściwych myśli, właściwej miłości i właściwego ducha. Łatwo paść ofiarą tych, którzy chcą, byśmy nienawidzili. Nienawiść jest łatwiejsza od miłości, negowanie łatwiejsze od budowania. Głęboko w sobie posiadamy ważne impulsy agresywne. Są ważne dlatego, że pomagają naszemu gatunkowi przetrwać, ale jeśli nie umiemy pozytywnie ich wyrażać, mogą nas zniszczyć.
Wiele jest we współczesnym świecie rzeczy, którym musimy stawiać wyzwanie jako poganie, którym musimy przeciwdziałać i które musimy starać się aktywnie zmieniać. Musimy stanąć przeciwko irracjonalności, strachowi, tym, którzy sieją nienawiść, niszczycielom, nie trzeba nam upojnego i zatruwającego wina negatywnych cech lwa, obłudnego gniewu, ale zimnego, czystego, analitycznego i strategicznego myślenia, w którym Wodnik jest najlepszy.
Część inspiracji dla współczesnych pogan pochodzi z naszych rodzimych korzeni. Wiele zawdzięczamy także wysoce pogańskim kulturom Afryki i Europy: Egiptu, Krety, Grecji, Rzymu oraz wielu innym. Jedną z wielkich inspiracji odrodzenia ezoterycznego pogaństwa był Corpus Hermeticum, tekst nauczający posiadającej dwa tysiące lat greko-egipskiej mądrości, napisany we wczesnych wiekach przejścia z Ery Barana do Ryb.
Któż inny, jeśli nie szlachetni władcy pogaństwa, ucywilizował świat i zbudował miasta? Któż inny uporządkował porty i rzeki? […] Oni odkryli sztukę leczenia duszy, a także nauczali sztuki leczenia ciała. Oni wypełnili Ziemię ustalonymi formami sprawowania władzy, robiąc to z mądrością, a to największe dobro. Bez pogaństwa świat byłby pusty i nędzny. (Scott, 1985)
Corpus Hermeticum odważnie przyznaje poganom zasługi w dziedzinie inżynierii, architektury, medycyny i nauki, które miały zostać zapomniane na wieki, gdy nowa era odrzuciła wiedzę przeszłości i upierała się przy swojej geocentrycznej wizji kosmosu pomimo wszelkich dowodów na jej nieprawdziwość. Dziś widzimy to samo: odrzuca się naukę na rzecz ideologii, fakty na rzecz wybiórczych wierzeń.
Niechaj światło świeci w ciemności na dzień Brigantii
Część tego, czego szukamy we współczesnym pogaństwie to romantyzm i fantazja. W porządku. Świat twórczej wyobraźni jest jednym z największych darów ludzkości, musimy jednak posiadać również myślenie ziemiste i powietrzne, realizm i przejrzystość. Trzeba pamiętać, że one także są fundamentalną częścią współczesnego pogaństwa. Jako poganie oddajemy cześć boginiom wojny i możemy przypomnieć sobie, że z czasem Brigantia zespoliła się z mądrą Minerwą. Aby bezpiecznie przejść nadchodzące zmiany, musimy być wierni ideałom i wartościom w obliczu tych, którzy usiłują je obalić. Musimy szanować naukę, historię i fakty. Musimy stać się aktywni politycznie, by wpłynąć na tych, którzy są u władzy i sprawić, że będą wykonywać swoje obowiązki mądrze i dobrze. Musimy wspierać siebie nawzajem i szukać u siebie siły i inspiracji, jeszcze mocniej jednocząc się w oczekiwaniu na wstrząsy.
Czasami złe zmiany mogą przynieść nowe światło i świt, gdy uświadamiamy sobie wartość tego, co tak łatwo stracić. Niechaj Siła i Mądrość świecą w ciemności na dzień Brigid, Bride, Brigantii.
Bibliografia
Scott, Walter, ed. 1985 ed.; pierwsze wydanie 1924. Hermetica: the ancient Greek and Latin writings which contain religious or philosophic teachings ascribed to Hermes Trismegistus. Translated by W. Scott. Vols. I: Introduction, texts, and translation. Boston, MA: Shambhala.
Stein, Murray. 1998. Transformation: Emergence of the self. College Green, TX: Texas A&M University Press.