Wicca jest inicjacyjną, misteryjną religią czarownic, wywodzącą się z praktyk protowiccańskiego kowenu z New Forest w Anglii. Skupia się ona na czczeniu dwojga bóstw: Bogini Księżyca i Rogatego Boga, w czasie rytuałów zwanych sabatami i esbatami.

W wicca, w przeciwieństwie do wielu innych religii, nie ma żadnego guru, czy innych osób, które określałyby, w co wszyscy wiccanie powinni wierzyć. Nie narzuca również stylu życia, choć przedstawia wartości, jakimi możemy się w nim kierować. W wicca ma żadnych świętych ksiąg, prawd i zasad wiary.

Wspólnym mianownikiem wszystkich wiccan jest bardzo zbliżona technika odbywania rytuałów. Ponieważ uczestniczą w nich wszyscy wiccanie, każda osoba praktykująca tę ścieżkę jest kapłanem lub kapłanką – nie ma zatem świeckich wiccan.

W wicca celebruje się święta związane cyklami natury: esbaty i sabaty. Do tych drugich należą (na półkuli północnej):

• Yule (21/22 grudnia, inaczej przesilenie zimowe)
• Imbolc (1 lutego)
• Równonoc wiosenna (21 marca), czasem nazywana przez eklektyczne czarownice Ostarą
• Beltane (1 maja)
• Przesilenie letnie (21/22 czerwca), przez czarownice eklektyczne określane czasem jako Litha
• Lughnasadh albo Lammas (1 sierpnia)
• Równonoc jesienna (21 września), często błędnie nazywana Mabon
• Samhain (31 października)

Więcej na temat wiccańskiego Koła Roku znajdziecie w tym artykule. 

Wicca posługuje się wieloma symbolami, jednak do najpopularniejszych należą pentagram, pentakl, potrójny księżyc (symbol Bogini). Każde ma swoje konkretne znaczenie i służy zwykle do reprezentacji bogów, magii lub rozwoju duchowego.

Rytuały w wicca objętą są tajemnicą. Uczestniczą w nich wyłącznie osoby inicjowane. W wielu publikacjach omówiona została jednak już ich struktura. Do elementów rytuału należą na przykład: zbudowanie świętej przestrzeni poprzez zakreślenie kręgu, wezwanie opiekunów czterech stron świata lub żywiołów, przyzywanie bogów oraz praktyka magiczna.

W wicca czci się parę bóstw: Boginię Księżyca oraz Rogatego Boga. Ich właściwe imiona ujawniane są osobom inicjowanym. Każdy wiccanin może jednak rozumieć boskość w indywidualny sposób, dlatego znajdziemy w wicca przedstawicieli różnych poglądów, od panteizmu aż po ateizm. Wiccanie mogą prowadzić również własną praktykę związaną z innymi wierzeniami.

Choć wicca może być interesująca dla wielu osób poszukujących własnej duchowej ścieżki, to nie jest ona dla każdego. W wicca poświęca się wiele czasu na praktykę grupową, ale również na własny rozwój. Ze względu na ten indywidualny charakter pracy, nie ma jednej odpowiedzi na to, jakie kroki podjąć, by się rozwijać. Może to okazać się trudne dla wielu osób. Wicca nie wyklucza jednak nikogo z uwagi na jego rasę, orientację seksualną czy niepełnosprawność. Wszystko zależy od indywidualnej decyzji kowenu.

Wicca jest często określana jako religia, ponieważ obejmuje pewne założenia związane z wiarą oraz systemem praktyk i wartości. Jednakże, ze względu na jej indywidualny charakter i brak scentralizowanej władzy, można ją również postrzegać jako filozofię życia lub ścieżkę duchową.

Wicca jest bardzo różnorodna, co może rodzić wiele sprzecznych informacji i zbyt pochopnie wyciąganych wniosków. 

Najczęściej ludzie martwią się o to, czy: wicca to sekta, czy trzeba płacić za nauki, czy w czasie rytuałów trzeba zażywać substancje psychoaktywne, czy wiccanie czczą szatana. Żadna z wymienionych kwestii nie jest elementem wicca tradycyjnego. Więcej na ten temat możesz przeczytać w rytuale: To nie jest Wicca

Jeśli masz kontakt z kimś, kto twierdzi że nie możesz praktykować wicca bez wyżej wymienionych lub innych rzeczy, które cię bardzo niepokoją, możesz skorzystać z Drugiej Opinii i upewnić się, czy osoba ta jest naprawdę inicjowana i czy jej praktyki są zgodne z tradycją.

Przy podejmowaniu decyzji o dołączeniu do kowenu, kieruj się intuicją i nie działaj wbrew swojej woli.

Aby praktykować wicca, należy znaleźć kowen i zostać do niego inicjowanym. Po inicjacji każdy stopniowo uczy się praktyki zgodnej z tradycją, linią przekazu i technikami przyjętymi przez konkretny kowen. Oczywiście przed dołączeniem do kowenu można prowadzić indywidualną praktykę inspirowaną wicca i/lub innymi ścieżkami (np. z pomocą książek takich jak: Elementy rytuału, Magiczne życie, Misterium czarownic I).

Zgodnie z założeniami brytyjskiego wicca tradycyjnego, konieczna do praktykowania tej ścieżki jest inicjacja na stopień pierwszy lub neoficki (w niektórych liniach aleksandryjskich). Osoba inicjowana może praktykować następnie w kowenie, do którego ją inicjowano, lub też wraz z zaprzyjaźnionymi wiccanami z innych kowenów. Większość wiccan należy jednak do stałych kowenów.

Wiccanie korzystają z różnych narzędzi i przedmiotów w czasie praktyki. Są to, m.in.:

• athame: obosieczny sztylet z czarną rękojeścią; służy do kierowania energią
• białonóż: ostry nóż o białej rękojeści, służy do cięcia, krojenia, itd. w czasie rytuału
• pentakl: wykorzystywany jest do czarów i wzywania niektórych duchów
• różdżka: używana do kierowania energii, tam gdzie nie można użyć athame
• miotła: służy do oczyszczenia świętej przestrzeni

W wicca istnieją trzy stopnie wtajemniczenia. Jest to inicjacja pierwszego stopnia, po której każdy staje się kapłanem/kapłanką i może rozpocząć praktykę. Kolejna jest inicjacja drugiego stopnia, która nadaje miano arcykapłana/arcykapłanki. Ostatnią jest inicjacja trzeciego stopnia, będąca zwieńczeniem lat pracy w rzemiośle. Więcej na ten temat znajdziesz w tym artykule: Inicjacja w Wicca.

W zależności od tradycji i linii przekazu, arcykapłani mogą założyć swój kowen albo po uzyskaniu drugiego, albo trzeciego stopnia wtajemniczenia. W niektórych liniach istnieje też stopień neofity, który wymaga przejścia odpowiedniego rytuału inicjacyjnego, ale nie jest on tożsamy ze staniem się wiccaninem.

Jak pisaliśmy wcześniej, wicca nie ma wielu zasad, zwłaszcza takich, które byłyby komuś narzucone. Jedną z bardziej znanych jest Wiccańska Porada: “Jeśli nie szkodzisz nikomu, czyń według swej woli”, co wielu wiccan traktuje jako zachętę do kierowania się w życiu i w magii własnym sumieniem, pod warunkiem, że nie działa się na czyjąś szkodę. 

Trzeba jednak mieć na uwadze, że ze względu na społeczny charakter wicca część niewłaściwych zachowań będzie odbierana negatywnie, co w skrajnych sytuacjach może spotkać się ze społecznym wykluczeniem. Jednak są to bardzo rzadkie sytuacje i powodowane jedynie troską o utrzymanie wysokich standardów społeczności.

W wicca istnieją dwie tradycje:

• gardneriańska: najstarsza, biorąca swą nazwę od Geralda B. Gardnera
• aleksandryjska: założona przez Aleksa Sandersa, ma bardziej ceremonialny charakter

Tradycje kształtują się latami i podlegają transformacjom. Dzieje się to pod wpływem czasu i osób, które wywarły wpływ na stosowane praktyki. W związku z tym wyodrębniły się poszczególne linie, które mają swoje cechy charakterystyczne.

Obecnie w Europie wielu wiccan z różnych tradycji i linii spotyka się ze sobą, praktykuje i wymienia wiedzą w zakresie praktyk. Niektóre różnice więc zacierają się i nie mają większego wpływu na możliwość wspólnej praktyki przedstawicieli różnych linii. Różnice mogą polegać na innej wymowie pewnych nazw, używania innych gestów, dodatkowych narzędzi, itd.

Wiccanie to też czarownice, a więc nie stronią od stosowania praktyk magicznych. W zależności od linii czy danego kowenu praktyka magiczna może być różna. Typowymi celami magii mogą być: wspomaganie leczenia, dywinacja, zaklęcia na sukces i powodzenie.

Wicca jest systemem praktyk duchowych, nie zajmuje się więc teoriami naukowymi. Poszczególni wiccanie mogą mieć własne podejście do nauki i tego, jakim informacjom wierzyć. Większość wiccan, z racji twardego stąpania po ziemi, jak na czarownice przystało, nie zaprzecza zdobyczom nauki.

Wicca sama w sobie nie zawiera praktyk, które mogłyby zagrażać czyjemuś zdrowiu lub życiu. Jednak ze względu na jej sekretny charakter, wiccan może spotkać zagrożenie w postaci braku zrozumienia i akceptacji bliskich. Ciężko jest najbliższym wyjaśnić, co się robi, gdy nie można o tym zbyt wiele mówić. Może to rodzić wiele trudności związanych z budowaniem zaufania, oskarżeń o domniemane dołączenie do sekty, itp.

Do wicca przychodzi wiele różnych osób. Niestety zdarza się, że mogą pojawić się też ludzie o nieczystych intencjach. Należy więc bardzo dokładnie weryfikować osoby, u których chce się pobierać nauki. Zachęcamy do poczytania o Drugiej Opinii.