Tekst przetłumaczony jest z książki „Bogowie Wnętrza” za pozwoleniem autorów.
Czemu ewokacje?
Czemu nazywamy nasze wezwania ewokacjami a nie inwokacjami? Te dwa określenia często używane są zamiennie, ale warto jednak je rozróżnić. W tradycjach okultystycznych użycie terminu „ewokacja” odnosi się do magicznej praktyki przywołania ducha lub demona, by zamanifestował się w trójkącie położonym poza magicznym kręgiem oraz ustanowienie panowania nad nim i jest powszechnie postrzegane jako niebezpiecznie działanie. To, co my robimy, różni się mocno od takiego rozumienia ewokacji, a cel naszych ewokacji jest inny. Określenie to jest tutaj użyte w psychologicznym raczej, niż magicznym sensie: celem jest przywołanie uczuć, wizji i idei z wnętrza indywidualnej psychiki. Boginie i Bogowie reprezentują archetypiczne moce wewnątrz wszechświata – widziane z perspektywy planety Ziemi i ubrane w symboliczną formę przez ludzki umysł. Moce te przenikają wszech-Naturę.
Ponieważ jesteśmy częścią tej Natury, istnieją zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz nas. Każda ewokacja jest napisana tak, aby odnaleźć harmonię odpowiedniej siły archetypu w nas samych i wzmocnić ją tak, aby doświadczyć jej mocy i jej cech jako części nas samych. Dzięki temu procesowi będziemy mogli spotęgować pewne aspekty naszej wewnętrznej natury i zamanifestować je silniej i w bardziej zrównoważony sposób w naszym życiu. Celem jest przeprowadzenie wewnętrznej zmiany, osobistego rozwoju, wzrostu.
Inwokacja natomiast, zazwyczaj ma miejsce w kontekście rytualnym, a jej celem jest skontaktowanie się z kosmiczną mocą „z zewnątrz” i poprzez intensywność intencji przywołanie jej ku nam jako namacalnej obecności, być może w osobę kapłana lub kapłanki. Celem takiego działania mogą być magia lub świętowanie. Komunikowanie się z siłą boską może służyć poszukiwaniu rady i mądrości, proszeniu o błogosławieństwo lub być może o uleczenie, lub inną korzyść. Siła ta może też być pokierowana tak, aby zdobyć jakiś magiczny cel. Kiedy zostaje odwołana, może pozostawić za sobą niezmienioną osobowość (ale niekoniecznie, jako że silne doświadczenie Boga lub Bogini i ich archetypicznej mocy powinno odnieść jakiś efekt).
Budowa ewokacji
Nasze ewokacje mają standardowy format. Każda składa się z czterech części. Pierwsza część to opisowe zwrócenie się do Bogini lub Boga, które ustala relację 'ja – Ty’ między nami. Druga część równa się nakazowi, by boskość „robiła swoje”; to ewokacja siły archetypicznej mocy, dopasowującej Wolę osoby ewokującej do Woli boskości, ale w aktywnym i władczym trybie. Trzecia sekcja odnosi manifestację boskości, do życia istot na naszej planecie i na naszej płaszczyźnie tak, aby zakorzenić tę moc w prawdziwym ludzkim doświadczeniu. Czwarta część to właściwa ewokacja, seria mitycznie i dramatycznie przekonywującego zaklinania prowadząca do punktu kulminacyjnego:
’Wzywam Cię byś był/była z nami
Zarówno ciałem jak i duchem’
Odpowiedzialne użycie ewokacji
Nasze ewokacje były stworzone do pracy w grupie pod okiem prowadzącego, trzymającego piecze nad działaniami i z możliwością dyskusji oraz oceny końcowej. Jeśli ewokacje miałyby być użyte w osobistej praktyce, wtedy zaleca się, aby były użyte w prostej obudowie rytualnej: na przykład z wizualizacją ochronnego kręgu światła dookoła siebie. Poświęć kilka chwil na zrelaksowanie opróżniając i skupiając swój umysł; następnie w wyobraźni stwórz odpowiednie miejsce wokół siebie. Może to być świątynia, wzgórze, gwieździste nocne niebo – jakikolwiek obraz się ci ukaże, pochodzący z artykułu lub ewokacji i który pasuje do Bogini lub Boga, którego chcesz doświadczyć. Potem przeczytaj ewokację, po cichu lub głośno, wolno, pozwalając ideom i obrazom stworzyć poczucie wewnętrznej obecności Bogini lub Boga i czując, jak twoje energie sprzymierzają się z energią tej Bogini lub Boga. Innym podejściem może być najpierw nagranie ewokacji i odsłuchanie jej w odpowiednim momencie. Następnie przeznacz czas na cichą medytację i wewnętrzne odkrywanie.
Możesz postanowić zapalić kadzidło lub użyć olejku eterycznego, aby zwiększyć efekt i stworzyć odpowiednią atmosferę. Polecane kadzidła podajemy w każdej ewokacji. Niektóre z nich bazują na długim powiązaniu z poszczególnymi Bogami i Boginiami, ale wybór kadzidła jest w istocie sprawą intuicji i osobistego smaku.
Jeśli postanowisz użyć ewokacji z partnerem lub w grupie, lub użyć ich jako inwokacji zamiast ewokacji, przedyskutujcie najpierw dogłębnie co próbujecie zrobić i dlaczego – i zaufajcie swojej intuicji.
W odróżnieniu od monoteizmów, współczesne pogaństwo politeistyczne i panteistyczne nie dostarcza zbioru moralnych przepisów, według których powinni żyć ludzie. Uważa się, że każda osoba jest odpowiedzialna za odnalezienie w sobie źródeł własnej etycznej natury. Ludzie to istoty społeczne i w nich istnieje ciągła wewnętrzna dialektyka pomiędzy pożądaniem osobistej wolności a pragnieniem zbudowania dobrego społeczeństwa oraz odegrania w nim ważnej i konstruktywnej roli. Duchowy i psychologiczny rozwój jest nierozerwalnie powiązany z jakością interakcji pomiędzy ludźmi. W poszukiwaniu całości i spełnienia, pojawia się ciągła potrzeba etycznej i moralnej oceny i wyborów.
Sposób, w jaki zaprezentowane przez nas narzędzia ewokacji zostaną użyte, jest odpowiedzialnością każdej osoby, która postanowi je wykorzystać. Ta odpowiedzialność rozszerza się i dotyczy także efektów, jakie będą one miały na innych. Celem jest zwiększenie mocy poprzez równowagę. Nadużycie poszczególnej formy boskiej może zmniejszyć równowagę, szczególnie jeśli chodzi o tych bardziej agresywnych i mniej zgodnych Bogów. Na przykład Morrigan może być potężnym źródłem siły i determinacji dla tych, którzy walczą z niesprawiedliwością, ale każdy na swoją odpowiedzialność decyduje, jakiej broni i ile siły użyć – i trzeba wiedzieć, kiedy przestać walczyć i poszukać dialogu, zanim słuszna opozycja przerodzi się w terroryzm.
Dialog pomiędzy indywidualizmem a wymaganiami społecznego udziału i odpowiedzialnością jest odzwierciedlona w charakterach samych Bogiń i Bogów. W niektórych ewokacjach, archetypiczna moc skierowana jest głównie na samorealizację odnalezienie własnego prawdziwego celu i wyzwolenie twórczego ducha. Jeśli to konieczne, to poprzez buntowanie się przeciwko zbyt ograniczającym aspektom społeczeństwa lub poprzez złamanie ustalonego wzorca swojego życia. W innych ewokacjach nacisk położony jest na wzmocnienie osobistych zdolności i siłę pozwalającą przyczyniać się stworzenia sprawiedliwego, korzystnego porządku społecznego, który pozwoli ludziom żyć w wolności, pokoju i harmonii.
Reguły społeczne maja skłonność do sprzyjania zastojowi: wspólne życie wymaga zasad i środków do ich wprowadzenia i utrzymania. Czasami te zasady nie są jasno sprecyzowane, ale wyrażone są poprzez presję społeczną, dezaprobatę i ostracyzm. Potrzeba indywidualizmu, z drugiej strony, sprzyja ruchowi, poszukiwaniu wolności wyrwania się z form, zmiany, wolności od troski o konsekwencje dla innych. Każda osoba poszukuje swojego własnego punktu równowagi pomiędzy tymi dwoma biegunami, a poszukiwanie równowagi nigdy się nie kończy, gdyż koniec przywiódłby nas z powrotem do zastoju. Poszukiwana równowaga jest równowagą tancerza: w jednej chwili tańczymy entuzjastycznie z innymi, pomagając rozwinąć formy i reguły; w następnej chwili wyzwalamy się z tego i wyruszamy na spotkanie z własną twórczą przygodą.
Wzywając starożytnych Bogów i poszukując sposobów, poprzez które energie reprezentowane przez tych Bogów stają się istotne dla dzisiejszych spraw, problemów, stresów i idei, współcześni poganie nie mogą unikną odtwarzania starych bóstw. W opracowaniu tych ewokacji, wybraliśmy tematy z bogatego materiału mitologicznego, który otacza wszystkie Boginie i Bogów zawartych w naszej książce.
Nasz wybór oczywiście odzwierciedla Zachodnioeuropejską perspektywę oraz nasze własne upodobania. Ofiarujemy te ewokacje w całkowitej pokorze, wierząc jednak, że, kiedy użyte z pozytywna intencją, mogą one wzbogacić i rozszerzyć ludzką psyche, pozwalając na wyłonienie się w nas, wcześniej nie uświadomionych cech i sił. Ewokacje pozwalają usłyszeć starożytną mądrość, która istnieje zarówno w nas jak i poza nami, i otworzyć cudowne możliwości pełniejszego i radośniejszego życia.