Amrita – Eliksir Życia, poszukiwany w wielu kulturach i od wielu wieków stał się obiektem pożądania wielu magów? Czy komuś udało się go w końcu odnaleźć? Jean Fowler opowiada o historii poszukiwań Amrity i o efektach tej misji. Artykuł jest treścią prelekcji, wygłoszonej w Krakowie podczas konferencji „Duchowa Alchemia”.
Słowo Amrita pochodzi z Sanskrytu i znaczy “Nieśmiertelność” albo “Nektar Nieśmiertelności”. Najwcześniejsze zapiski dotyczące tego słowo znajdują się w Rygwedzie. Jest ono jednym z synonimów słowa “Soma” – napoju, który zapewniał nieśmiertelność Bogom. Podobnie, greckie słowa Ambrozja czy Nektar Bogów są odmianami Amrity.
Misja poszukiwania tego nieuchwytnego nektaru czy napoju jest prawdopodobnie tak stara jak sam czas.
Nieśmiertelność, Życie Wieczne, możliwość życia na zawsze. Fizyczna nieśmiertelność to taki stan życia, który umożliwia danej osobie unikać śmierci przy zachowaniu świadomych myśli.
Przyczyny śmierci
Są trzy podstawowe przyczyny śmierci – starzenie się, choroba i fizyczne urazy. Jako istoty biologiczne mamy swoje wrodzone ograniczenia, które mogą – ale nie muszą – zostać pokonane przez nauki medyczne.
Naturalna selekcja pozwoliła na postanie szczególnego gatunku meduzy, znanego jako Turritopsis Dohrnii, bytującego w wodach Morza Śródziemnego i wokół Japonii, która, wydaje się, pokonała śmiertelność. Jest to jedyny znany przykład zwierzęcia zdolnego do cofnięcia się do stadium polipa – istoty niedojrzałej seksualnie, już po osiągnięciu seksualnej dojrzałości. Chociaż ta meduza, jak się wydaje, osiągnęła nieśmiertelność dzięki temu procesowi, nie zapobiega to zmienieniu się w posiłek głodnego drapieżnika.
Niektórzy naukowcy, futuryści i filozofowie, teoretyzowali na temat nieśmiertelności ludzkiego ciała i dowodzili, że ludzie osiągną nieśmiertelność w kilku pierwszych dekadach XXI wieku. Inni z kolei uważają, że przedłużenie ludzkiego życia jest celem prawdopodobnym w krótkiej perspektywie, z nieśmiertelnością, która nastąpi po dalszych przełomach naukowych, w nieokreślonej przyszłości.
Badacz, imieniem Aubrey De Grey rozwinął serię biomedycznych strategii odnowy (zwanych SENS), mających na celu odwrócenie starzenia się. Wierzy on, że plan, który zaproponował, a który zatrzyma starzenie się, może zostać zastosowany w dwie lub trzy dekady.
Brak starzenia się zapewni ludziom nieśmiertelność, ale, jak w przypadku meduzy, nie niewrażliwość na śmierć z powodu urazu, chociaż ten problem może zostać rozwiązany przez “upload umysłu”. „Upload umysłu” to transfer świadomości z ludzkiego mózgu do alternatywnego medium, z zachowaniem tych samych funkcji; zakładając, że proces jest możliwy i powtarzalny, jak to przewidzieli tacy futuryści jak Ray Kurzweil.
Przedłużanie życia
Nauka o przedłużaniu życia, znana również jako medycyna przeciw starzeniu się, nieskończone przedłużanie życia, eksperymentalna lub biomedyczna gerontologia, to studium spowalniania lub odwracania procesów starzenia, by wydłużyć zarówno maksymalną, jak i średnią długość życia. Niektórzy badacze na tym polu oraz osoby, które same chcą osiągnąć jak najdłuższe życie, wierzą, że przyszłe przełomy w odnowie tkanek komórkami macierzystymi, naprawy molekularne, wymiana organów, w końcu pozwolą ludziom osiągnąć nieskończoną długość życia, przez całkowitą odnowę, aż do zdrowej, młodzieńczej kondycji.
Sprzedaż produktów działających przeciw starzeniu się, takich jak odżywki, usługi fitness, produkty do dbania o skórę, zamienniki hormonów, witaminy, suplementy i zioła, stała się lukratywnym przemysłem w skali globalnej. Jakkolwiek nie udowodniono, że osiągnięcie celu nieskończonego życia przez człowieka nie jest możliwe, niektóre zwierzęta, takie jak hydra, niektóre płazińce i meduzy nie umierają z powodu starości. Konsekwencje etyczne wydłużania życia są wciąż dyskutowane przez bioetyków.
Techniki wydłużające życie obiecują drogę do kompletnej odnowy. Krionika podtrzymuje nadzieję, że zmarłych będzie można w przyszłości ożywić, dzięki dalszemu postępowi medycyny. Kiedy, jak widać na przykładzie istot takich jak hydra czy płazińce, jest możliwe, by żywa istota posiadła biologiczną nieśmiertelność, nie wiemy jeszcze, czy będzie to możliwe w przypadku ludzi. Popularność mitu o wampirze, począwszy od powieści Brama Stokera aż do “Zmierzchu” nigdy nie zmalała. Fascynacja nieśmiertelnością nadal roztacza swój czar.
Nawet współcześni sataniści, tacy jak Zeena Schrek, córka niesławnego Antona Le Vey’a przyznaje, że poszukuje one nieśmiertelności. W jednym z wywiadów powiedziała:
Setianie czy też czarni magowie poszukują drogi do wyizolowania jego lub jej psyche z kolektywu i zjednoczenie jej z duchową nirwaną. Dąży on, lub ona, do stania się kompletnie oddzielnym, samo-stworzonym, nieśmiertelnym bytem, oddzielonym od “naturalnej”, mechanicznej struktury kosmosu. Innymi słowy, wiccanie czy poganie chcą być zjednoczeni ze światem natury, podczas gdy setianie czy czarni magowie poszukują samo-deifikacji poza naturalnym światem. Pamiętając o tym, czarny mag będzie używał seksu zarówno jako narzędzia, jak i jako broni do kontroli sytuacji, kiedy poganie/wiccanie używają seksu jako formy harmonizowania się i połączenia z tym, co widzą jako dobroczynne i naturalne.
Jaką formę niekończące się ludzkie życie przyjmie lub też czy istnieje niematerialna dusza, która jest nieśmiertelna, stało się dużym punktem skupienia wielu religii jako obiektu spekulacji, fantazji i debaty.
W kontekście religijnym, nieśmiertelność jest często jedną z obietnic Boga (lub innych bóstw) wobec ludzi, którzy okażą się dobrzy lub w inny sposób będą podążać za boskim prawem.
Wiara w życie pozagrobowe stała się fundamentalną częścią większości religii, w tym hinduizmu, sikhizmu, chrześcijaństwa, zoroastrianizmu, islamu, judaizmu i wyznania Baha’i, jednak nie zawsze wiąże się oba z wiarą w nieśmiertelną duszę. Sama „dusza” ma różne znaczenie i nie jest pojęciem używanym w taki sam sposób w rożnych religiach i wyznaniach. Na przykład różne gałęzie chrześcijaństwa nie zgadzają się ze sobą w poglądach na nieśmiertelność duszy w relacji z ciałem.
Epos o Gilgameszu, królu krainy Uruk to jedno z najstarszych dzieł literatury, datowane na co najmniej XXII wiek p.n.e. . Początkowo jest to wyprawa bohatera, który szuka sposobu, by stać się nieśmiertelnym. Opowieść zapisana na 12 tablicach jest zbyt długa, by ją tutaj przytaczać w całości. Jednak po drodze Gilgamesz otrzymuje pewną radę, którą decyduje się ignorować:
Gilgameszu, dokąd wędrujesz? Życia, którego poszukujesz, nigdy nie znajdziesz. Gdyż kiedy bogowie tworzyli ludzi, pozwolili, by śmierć stała się ich udziałem, tak jak życie, które trzymają w swoich rękach. Gilgameszu, napełnij swój brzuch. Raduj się dzień i noc. Niech twe dni będą pełne radości i tańca, twórz muzykę dzień i noc. I wdziej czyste szaty. I obmyj swą głowę i ciało. Spójrz na dziecko trzymające twą dłoń, pozwól swej żonie radować się w twoich objęciach. Te rzeczy jedynie powinny być troską człowieka.
Gilgamesz kontynuuje swoją wyprawę, aż w końcu, po wielu próbach i przeciwnościach, zdaje sobie sprawę z bezcelowości swojego poszukiwania nieśmiertelności. Kiedy powraca do Uruk z pustymi rękami, godzi się w końcu ze swoją śmiertelnością. Wie, że on nie może żyć wiecznie, jednak cały rodzaj ludzki – będzie. Teraz, widząc miasto, którego się wypierał w żalu i strachu, jest wspaniałym, trwałym osiągnięciem, najbliższym nieśmiertelności, do jakiego śmiertelnik może aspirować.
Alchemia
Chociaż alchemia różni się znacznie od współczesnej nauki, niewątpliwie rozpoznajemy w niej protonaukę, z której wywodzą się dzisiejsze chemia i medycyna. Szmaragdowa Tablica znana również jako Tabula Smaragdina jest kluczowym tekstem zachodniej alchemii, mimo że Hermes Trismegistus pojawia się po raz pierwszy jako jej autor dopiero w książce napisanej w Arabii, pomiędzy szóstym a ósmym stuleciem. Tekst przetłumaczono na łacinę w XII wieku, a następnie na wiele innych języków. Ten kompaktowy, kryptyczny tekst hermetyczny ma ponoć zawierać sekret prima materia i jej transmutacji. Jest wysoko poważany przez europejskich alchemików i uważany za podstawę ich sztuki oraz całej tradycji Hermetyzmu.
Praktykujący alchemię od starożytności twierdzili, że są prekursorami w zdobywaniu mocy. Obiekty zainteresowań alchemii na przestrzeni wieków były różne, jednak zasadniczo obejmowały jeden lub więcej następujących celów: stworzenie osławionego Kamienia Filozoficznego, możliwość transmutacji podstawowych metali w złoto lub srebro i otrzymanie eliksiru życia, który zapewniałby młodość i długowieczność.
Eliksir Życia
Eliksir życia, znany również jako eliksir nieśmiertelności, czasem równoznaczny z kamieniem filozoficznym, ma być mitycznym napojem, który, po spożyciu, zapewnia pijącemu go wieczne życie i/lub wieczną młodość. Mówi się również, że ma on umożliwiać tworzenie życia. W niektórych tekstach o Thocie i Hermesie Trismegistusie, pojawiają się opowieści, w których obaj piją “białe krople” (płynne złoto) osiągając dzięki temu nieśmiertelność. Wspomina o tym również jeden z tekstów z Nag Hammadi. Alchemicy wielu wieków i kultur poszukiwali sposobu na stworzenie tego eliksiru.
Chiny
W Starożytnych Chinach wielu cesarzy poszukiwało legendarnego eliksiru z różnymi skutkami. Podczas panowania Dynastii Qin, cesarz Qin Shi Huang wysłał taoistycznego alchemika Xu Fu wraz z 500 młodymi mężczyznami i 500 młodymi kobietami na wschodnie morza w poszukiwaniu napoju, jednak ten nigdy nie wrócił (legenda mówi, że zamiast tego znalazł Japonię). Starożytni Chińczycy wierzyli, że spożywanie wytrzymałych, cennych substancji, takich jak jadeit, cynober czy hematyt przekaże pewną długowieczność osobie, która je zje. Złoto uważano za szczególnie obdarzone są mocą, jako nie utleniający się cenny metal. Idea płynnego złota, które można pić, została wymyślona w Chinach pod koniec trzeciego stulecia p.n.e.
Najbardziej znana chińska księga alchemiczna „Danjing yaojue” (“Najważniejsze Formuły Klasycznej Alchemii”), której autorstwo przypisuje się Sun Simie (ok. 581—682 n.e.), słynnemu specjaliście, z szacunku zwanemu “Królem medycyny”, opisuje ze szczegółami tworzenie eliksirów nieśmiertelności (głównie rzucają się w oczy te z rtęci, siarki oraz soli rtęci i arsenu, a które, jak na ironię, są silnie trujące), jak również ich sposoby użycia w leczeniu pewnych chorób i obróbki cennych kamieni. Wiele z tych substancji było dalekich od zapewnienia długowieczności, cechują się raczej wysoką toksycznością. Jiajing, cesarz Dynastii Ming zmarł od przyjęcia śmiertelnej dawki rtęci, znajdującej się w “Eliksirze Życia” dostarczonym przez alchemików.
Brytyjski historyk Joseph Needham stworzył listę chińskich cesarzy, którzy umarli najprawdopodobniej w wyniku otrucia eliksirem. Chińskie zainteresowanie alchemią i eliksirem życia zmalało proporcjonalnie do wzrostu buddyzmu, który twierdził, że odnalazł inne drogi do nieśmiertelności.
Sikhizm
Amrit (z języka Punjabi) to imię świętej wody używanej do ceremonii (znanej jako Amrit Sanskar lub Amrit Chakhna przez Sikhów). Ceremonia ta jest przeprowadzana, aby inicjować Sikhów w braterstwo Khalsa, a jej częścią jest wypicie Amrit. Ta woda tworzona jest przez mieszanie wielu rozpuszczalnych substancji (w tym cukru), następnie przetaczanie ich khanda (prostym mieczem o podwójnym ostrzu) przy akompaniamencie recytowania pięciu świętych Banis. „Amrit” odnosi się też do imienia Boga, jako nektar, który otrzymuje się poprzez słowo Guru. Śpiewając imię Boga podczas Amrit Sanskar lub Amrit Chakna, świadomość fizyczna i duchowa danej osoby podnosi się do stanu nieśmiertelności.
Hinduizm
Amrita lub Amruta jest popularnym imieniem dla kobiet w tradycji hinduskiej, występuje też w formie skróconej Amrit lub Amrut dla mężczyzn. Bogini Mohini jest często przedstawiana, jako trzymająca dzban Amrity, którą częstuje Bogów. Istnieje też legenda o Samudra Manthan, która opowiada o mędrcu Durvasa, który przeklął Devy, powodując utratę ich nieśmiertelności. By zwalczyć klątwę, zwracają się one z prośbą do swoich wrogów Asur, by razem wydobyć substancje z oceanu i, między innymi, stworzyć Amritę.
Buddyzm
Amrit, lub Dutsi, ma również ważną wolę w Buddyzmie Vajrayana jako święty napój spożywany na początku ważnych rytuałów. W tradycji tybetańskiej, dutsi powstaje podczas drubchen – długiej ceremonii, w której udział bierze wielu wysokich lamów. Zwykle dutsi przybiera formę małych, ciemnobrązowych ziarenek, które zażywa się z wodą albo rozpuszcza w bardzo słaby roztwór w alkoholu. Mawia się, że ma ono poprawiać kondycję fizyczną i duchową.
Tekst Vajrayana, co tłumaczy się jako “nieskazitelna kryształowa girlanda”, opisuje Amritę w wersji hinduskiej, związanej z wydobywaniem z substancji z oceanu, opowiedzianej na buddyjską modłę. W wersji Vajrayana, potwór Rahu kradnie Amritę i zostaje rażony przez piorun Vajrapani. Rahu, ponieważ zdążył już wypić napój, nie może umrzeć, ale jego krew, kapiąca na ziemię przyczynia się do wzrostu różnego rodzaju leczniczych roślin. Na rozkaz Buddy Vajrapani ponownie składa Rahu, który w końcu staje się obrońcą Buddyzmu (według tybetańskiej tradycji Nyingma).
Ścieżka Kuala
W Ścieżce Kuala, pojawiają się osoby używające Kala – wibracji pochwy, podczas inwokacji Bogini w okolicy Czakry Mulhadhara.
Wielki Hymn do Kali, Karpuradistotra daje Yantra Bogini – najwyższy talizman, który Bogini uświęca swoją obecnością. Odwrócony trójkąt – yoni – w centrum, otoczony jest czterema odwróconymi trójkątami, co w sumie tworzy pięć Trikonas – formę pentagramu, reprezentującą boską 15. 3×5 stopni symbolizuje 15 stadiów księżyca od nowiu do pełni. Niewidzialne nasiono Bindu w samym sercu centrum yoni reprezentuje szesnastą Kalę. To jest Eliksir Życia, który manifestuje się w Wysokiej Kapłance u szczytu Świętego Rytu, To tutaj bogini manifestuje swoje światło, kiedy ognisty wąż osiąga jedność z Panem na nocnym niebie oświetlonymi gwiazdami (Kalami) Nuit. W ten sposób Bogini jednoczy się z Hadit.
Amrita
Zawdzięczam mój dzisiejszy wykład książce, która jest zbiorem zapisków Aleistera Crowley’a na temat Okultystycznej Medycyny, a w szczególności Amrity, która jest centralnym sekretem OTO. To krótka książka, ma ok 60 stron. W swoim wstępie do tej książki Soror Grimaud tłumaczy, że jest to zbiór wielu “Startów” Crowley’a, prezentująca metodę przywracania młodości i energii – centralnego sekretu życia.
W dalszej części informuje nas, że Crowley był świadomy, że niedoinformowani ignoranci mogą dyskredytować tę Wysoką Sztukę Magiczną, która wymaga odpowiedniego przygotowania i koncentracji, tak więc jego słowa powinny być strzeżone. Jednak jako osoba, która uważa, że „Tajemnica jest Wrogiem Prawdy” wiedział również, że ta tajemna wiedza ma wielu strażników.
Crowley dążył do ostatecznej prawdy, stąd podejmował wiele prób, by wytłumaczyć Niewytłumaczalne i oczyścić ścieżkę dla wszystkich. W Konx Om Pax napisał:
Drogie dzieci Ziemi, długo wędrowałyście w ciemności; opuście noc i poszukujcie dnia! Szukajcie nie imitacji języka mędrców – to jest proste. Nie ma Królewskiej Drogi do Oświecenia. Dlatego mówi w Świetle prawdy dla Dzieci Światła, dla nich ciemność to zmylenie i sidła.
Amrita była centralnym Sekretem OTO – Ordo Templi Orientis, loży typu masońskiego, rzekomo wywodzącej się od XVIII-wiecznych Różokrzyżowców, którzy otwarcie twierdzili, że posiedli tajemnicę Kamienia Mądrości lub też Eliksiru nieśmiertelności. Aleister Crowley, jak to widać z jego magicznych zapisków, posługiwał się w swojej pracy technikami tantrycznymi podobnymi do tych, używanych na Ścieżce Kuala i uważał, że menstrum Eliksiru powinno zostać uformowane przez połączenie męskich i żeńskich płynów seksualnych. Nazywał je alchemicznymi terminami “Krew Lwa” i “Gluten Orła”. Jednakże dostrzegał również skuteczność tego, co nazywał “Tajemną Ścieżką”, z której korzystał przy fizycznej obecności asystenta, co sugeruje, że menstrum nie było najważniejsze, w przeciwieństwie do jakości mocy i woli, które łączono z przepływem energii w momencie transformacji.
Crowley był Związany Przysięgą, by nie wyjawiać tego sekretu, tak jak ja jestem…
Crowley wiedział również, że by osiągnąć swój cel, niezbędnym jest odnosić się do fizycznych przeszkód na drodze do długowieczności. Napisał:
Są swa problemy, które wymagają rozwiązania:
1) Usunąć z ciała każdą substancję, która wydaje się je ranić; oraz
2) Odżywiać ciało substancją tak czystą, tak w swej istocie niezbędną, że może zalać człowieka życiem samym w sobie, jednocześnie nie powodując żadnego obciążenia dla organów.
Crowley robił wiele eksperymentów i sporządzał skrupulatne notatki. Większość tych eksperymentów, według jego zapisów, miała pozytywne wyniki. Był tak pewien swego, że nawet eksperymentował na sobie. Eksperyment rozpoczęty 23 stycznia 1933 opisywał tak:
A.C. zaniedbał bardzo swoje zdrowie w ciągu ostatnich lat. Ma szereg przewlekłych dolegliwości, w szczególności:
1. Astma
2. Zapalenie oskrzeli
3. Nerwica
4. Otyłość
5. Zwężenie przełyku
6. Problemy kardiologiczne
7. Siwizna
8. Utrata zainteresowania seksem.
Zastosowano szczególne puryfikacje, które zostały wykonane przez pana Archibalda Cockren, przy ulicy Great Portland Street 142 i składały się z:
Masażu okrężnicy, rozluźnienia kręgów, rozluźnienia niektórych kości, zwłaszcza w okolicy szyi, wystawienie głowy, rąk i tułowia na działanie promieni ultrafioletowych i słonecznych oraz specjalne leczenie skóry głowy.
Te metody zostały zastąpione przez A.C w następującymi sposobami:
a) Cykl kuracji Uricedinem
b) Pewne tajemne metody Magiji.
Nie odważył się jeszcze zacząć poważnej diety.
Pod koniec pierwszego tygodnia napisał:
Kondycja pacjenta:
Astma – Trochę, ale niewiele lepiej. Sen często przerywany kaszlem z gęstą, żółtą flegmą. To często prowadzi do wymiotów.
Nerwy – O wiele lepiej, ale wciąż daleko od pożądanego stanu.
Zwężenie przełyku – Całkiem znaczna poprawa. Pojawiło się ponownie w jednym krótkim okresie (tylko kilka godzin), tydzień czy dwa później.
Otyłość – Brzuch wciąż rozdęty mimo masaży i Uricedinu.
Waga – 13 stones 6 lbs = 188 lbs = 85.26kg
Wiek – 57 ¼
Drugi i trzeci tydzień wykazały drobną, ale regularna poprawę. Największy postęp zaobserwowano w połowie trzeciego tygodnia, kiedy pacjent wykazał wystarczające zainteresowanie życiem, by rozpocząć relacje seksualne.
Pod koniec piątego tygodnia A.C. zauważył jednakże, że:
Życie seksualne zostało przywrócone do aktywności – dzień po drugiej dawce Eliksiru.
Zwężenie przełyku całkiem zniknęło
Astma – cokolwiek zmienił się jej charakter, jednak nie zniknęła.
Nerwy – po drugiej dawce Eliksiru jego myśli stały się pełne energii i młodzieńcze.
Pisał też, że jego tętno było jak u 36-latka, a kręgosłup – jak u 40-latka. Nawet jego włosy zaczęły odrastać w czarnym kolorze i pokrywać łysinę.
Czy było to efektywne? Niektóre twierdzenia, takie jak o całkowitym wyleczeniu astmy nie były stałe. Crowley wnioskował, że Eliksir działa w krótkich zrywach na ciałach, które nie zostały całkowicie oczyszczone. Napisał do swojego kolegi, Geralda Yorke: „1wszy stopień nie jest zamiennikiem dla regularnej terapii, zaiste nie powinien być używany, gdy ciało jest pełne trucizn”.
Crowley przyznawał, że były 3 wady jego programu:
– ludzie zauważą, że stare choroby mogą powracać
– ludzie sprzeciwiają się dyscyplinie jako takiej
– ludzie nagle zauważą perspektywę zmagania się z ciężarem nieśmiertelności
Nie widział swojego leczenia jako panaceum, ale bardziej jako coś podobnego do hinduskiego poglądu na powtarzające się odmładzanie, niż ideę wiecznego życia.
Crowley podjął finalną próbę w 1938 roku, otwierając klinikę przy Hasker Street w Londynie, gdzie był znany jako Dr Crowley. Jednak jego partner w tym przedsięwzięciu szybko stracił nim zainteresowanie i klinika została zamknięta.
Pod koniec swojego życia zaczął wątpić w przydatność rytuałów, które opracował i sądził, że tempo świata zmieniło się tak bardzo od 1912 roku, że nie sądził, by znalazła się w przyszłości odpowiednia ilość wolnego czasu, by pracować z tymi rytuałami tak, jak to pierwotnie zaplanowano.
Poprosił Karla Germera, aby wymyślił nową metodę przekazywania sekretu, ale zadanie to było poza możliwościami Germera, a samemu Crowley’owi brakowało już siły. Wymyślił więc metodę testowania kandydatów, każąc im odgadnąć co zawiera Amrita, dając wcześniej tylko kilka wskazówek. Nie wszyscy jednak byli pod wrażeniem sekretu, gdy został już odkryty. Jednak Crowley powtarzał cały czas, że zachował centrum sekretu, ponieważ w rękach niedoświadczonych osób sekret ów byłby niebezpieczny.
Jak to jeden z inicjowanych w lożę Agape ujął: “Wiedza o Amricie jest koroną cierniową dla nieuważnych i nieprzygotowanych.”
Ta substancja jest znana. To o niej mędrcy pisali od dawien dawna wieloma symbolami.
Hermes Trismegistus na swojej Szmaragdowej Tablicy napisał o niej “Słońce jest jego Ojcem, Księżyc jest Matką, zrodzone jest z wiatru, ziemia jego piastunką. Każdy jest jego częścią, nikt nie ma go całego. Umiera podczas narodzin.”
Eliphas Levi nazywał to namagnetyzowaną elektrycznością, Biblia mówi o niej, że jest słodsza od miodu i silniejsza od lwa. Powstaje podczas rozpuszczania siarki w soli. Tworzy się jak rosa na płatkach róż, jak perła w ostrydze.
Wszystkie te zagadki mają tylko jedną odpowiedź i tylko prawdziwy mędrzec potrafi je rozwiązać. Gdyż ta substancja jest nie tylko najsilniejszą rzeczą na Ziemi, lecz i najbardziej wrażliwą, jest mistrzem nad ludzkością, jednak całkowicie posłuszna jest ludzkiej woli.
Tak wielki jest jej potencjał, że wiedza o niej może być powierzona tylko najwyżej inicjowanym i nawet wtedy tylko po długich latach służby dla zakonu. Ponieważ tak wielka jest jej moc i wartość, że jest nie tylko Eliksirem Życia, ale również Śmierci.
***
Krople rosy
Zaprawdę, Miłość jest Śmiercią, zaś śmierć jest życiem, które nadejdzie. Człek nie może powrócić, strumień nie popłynie w górę zbocza.
Starego życia nie będzie, jest nowe życie, które nie jest jego.
Jednakże to życie pochodzi z samej jego esencji, jest bardziej Człowiekiem, niż wszystko, co zwał człowiekiem.
W ciszy kropli rosy jest każda skłonność jego duszy i jego umysłu, i jego ciała, oto jest Kwintesencja i Eliksir jego jestestwa.
To w niej są moce, siły, które stwarzają jego i jego ojca, i ojca jego ojca przed nim. Oto jest Rosa Nieśmiertelności.
Niechaj będzie wolna, tak, jaka jest jej wola; gdyś nie jesteś jej panem, lecz tylko wehikułem.
Aleister Crowley „Księga Kłamstw”